วันนี้ตอนเดินริมถนนจะไปตลาดอ่อนนุช จู่ๆก็มีค...

วันนี้ตอนเดินริมถนนจะไปตลาดอ่อนนุช จู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาหา และบอกว่า..
ผู้ชายคนนั้น:ขอโทษนะครับ ไม่ต้องกลัวผมนะครับ จะว่าผมหน้าด้านก็ได้..(แล้วทำท่าทางกระอักกระอ่วนไม่กล้าพูด)

จิ๋ว: เอ๊ะ...(นึกในใจว่า เอ้อ ไม่กลัวหรอ อืมม ไม่กลัวก็ได้!!)

ผู้ชายคนนั้น: ผมขอยืมเงินหน่อยได้ไหมครับ พอดีเพื่อนผมมาส่งไว้ตรงนี้แล้วผมดันลืมกระเป๋าไว้ที่รถเพื่อน ติดต่อเพื่อนไม่ได้มาสองชั่วโมงแล้ว ผมขอยืมเงิน25บาท แล้ววันหลังคืนให้ได้ไหมครับ..บลาๆๆๆ

จิ๋ว:(รีบหยิบตังให้30บาท พอดีเพิ่งได้เงินทอนมาจากการซื้อขนม) นี่ค่ะ..

ผู้ชายคนนั้น:บ้านคุณอยู่แถวนี้หรอครับ หรือว่าเพิ่งทำงานเสร็จกำลังจะกลับบ้าน เดี๋ยววันหลังผมเอาเงินคืนให้ บ้านอยู่แถวไหนครับ

จิ๋ว: อ้อ เปล่าค่ะ มาเดินเล่น กำลังจะไปตลาด ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องคืนหรอก ไม่ต้องคิดมาก (นึกในใจว่า...ถ้าเป็นเรา เราจะทำยังไงหว่า คงต้องขอตังค์คนอื่นเช่นเดียวกับคนนี้แหละเนอะ น่าเห็นใจๆ)

ผู้ชายคนนั้น : ผมรบกวนอีกนิดครับ ถ้าผมจะไป....(จำไม่ได้ว่าเขาพูดอะไร) ทางนั้น ผมต้องขึ้นรถเมล์สายไหนครับ เผื่อจะใช้ตังน้อยกว่านี้ (เหมือนจะเอาคืนมานิดหน่อย)

จิ๋ว : อ้อ เรื่องทางไม่รู้เลยค่ะ แหะๆ รถเมล์ก็ไม่รู้สายเลย ไม่รู้จริงๆค๊าา ขอโทษด้วยนะคะ

ผู้ชายคนนั้น: อ่อ งั้นไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากๆๆเลยนะครับ(ทำหน้าซึ้ง)

จิ๋ว : ค่าาา (แล้วเดินมุ่งไปทางตลาดต่อ..ก็คิดว่า ผู้ชายคนนี้ท่าทางไม่เหมือนคนมาหลอกขอตังหรอกมั้ง ท่าทางเหมือนเพิ่งกลับมาจากการทำงาน แล้วจะไปที่ไหนซักแห่ง คงไม่ใช่คนแถวนี้ ถ้าเกิดเป็นเราที่ไปต่างที่แล้วไม่มีตัง ก็คงจะทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน)

แต่เอ๊ะ...แล้วทำไมไม่ขึ้นTaxi หว่า??? เออ..นั่นสิ เง้อออออ

จนตอนนี้ก็พยายามคิดว่า....เราทำดีนี่นา อย่าคิดมากๆๆๆ 5555555

---